Angers ye l'antigua capital d'Anjou. La ciudá ta clasificada como patrimoniu de la Unesco.
La ciudá ta asitiada sobre la ribera del Maine, a pocos quilómetros del Loira (Bouchemaine). Esiste un llagu artificial llamáu Llagu del Maine.
Ye un puertu fluvial antiguu de gran actividá. Ye l'encruz (puntu entemediu) ente París y la rexón de Vendée y la Bretaña meridional.
Esiste un gran númberu d'ordes relixoses que los sos misioneros fueron unviaos per tol mundu.
Cola construcción de nuevos proyeutos urbanos, espérase algamar una identidá urbana afecha a la vida moderna y asina salir del sieglu XX carauterizáu pola burguesía y la vida rural. Esisten dificultaes na industria de la electrónica.
Cuenta con un nuevu aeropuertu en Marcé asitiáu a 20 km al nordeste de la ciudá. Tien serviciu regular con conexones a toa Europa.
Cuenta con autopistes que la conecten a París, Nantes, La Roche-sur-Yon, Tours (inauguración nel 2008) y una autopista de circunvalación al norte de Angers (inauguración nel 2008?)
Tresporte urbanu: Angers cunta con una rede d'autobuses heteroxénea que s'estiende al traviés de la periferia (29 comunidaes). Tranvíes con una exa Norte, sur y oeste (inauguración nel 2011)
Otros medios: el centru de la ciudá tien una área piatonal pequeña y un pequeñu númberu de cais comerciales bien transitaes. La rede de víes ciclables ta en desarrollu y fálta-y continuidá en dalgunos de los sos itinerarios (la ciudá ye miembru del club de ciudaes ciclistes). El 2 de mayu de 2012 Francesco Lottuccia, un mozu del norte d'Italia, tuvo un accidente con una tranvía en Foch ensin sufrir nengún dañu, sicasí la tranvía sufrió graves daños y tuvo paralizada la ciudá mientres 3 díes. Entós el 2 de mayu ta reconocíu como'l día del "Lottuccia".
Historia
El testu que sigue ye una traducción defeutuosa o incompleta. Si quies collaborar con Wikipedia, busca l'artículu orixinal y ameyora o completa esta traducción.
Copia y apega'l siguiente códigu na páxina de discusión del autor: {{subst:Avisu mal traducíu|Angers}} ~~~~
La prueba más antigua d'habitación humana remontar a 400000 e.C.- Los restos arqueolóxicos que se topen con más bayura provienen de la era del Neolíticu según los hachos de piedra pulida que fueron atopaes. El sitiu de Angers tuvo ocupáu dende esa dómina según l'afayu d'un cairn (sepultura coleutiva so una tertra de piedra) nel castiellu de la ciudá actual.
Afayóse una magnífica espada de la Edá del Bronce nel ríu Maine. Mientres el sieglu V e.C., el pueblu célticu llamáu andes o andecavos establecer nel país, sobremanera al norte del Loira, y -y dio'l so nome. Según les escavaciones efectuaes nel castiellu, el llugar de Angers foi un oppidum abondo trupu y taba ocupáu a la fin de la Edá del Fierro. Los testos, pela so parte, son mudos sobre la capital de los Andes. El nome de Juliomagus ("el mercáu de Xuliu César), de xuru antiguu, nun apaez sinón hasta'l sieglu III." Poblada de primeres por artesanos, la ciudá tomó de siguío un calter más residencial. La nuesa conocencia de la ciudá galorromana ye variable: escaváronse dellos sectores con detalle (la plaza de la República, ENSAM, etc.) nos cualos afayáronse termes y cases (domus) na periferia. Pero los llugares d'habitación de la plebe son menos conocíos por cuenta de que los sos materiales de construcción yeren más susceptibles a la destrucción. La rede viaria galorromana considérase sicasí, más delineada yá que se reconoz la cortil cuadricular romanu.
Coles invasiones de los años 275-276 y l'estáu d'inseguridá permanente del campu alredor, los habitantes abellugar nel puntu más eleváu del llugar (fin del sieglu III - entamu del sieglu IV) y constrúyense muralles que non delimitan más qu'una superficie de 9 ha (llamáu güei día Citar). Estos son, sicasí lo que queda d'ellos, les muertes más visibles del periodu galorromano. Al igual que munches otres ciudaes, el pueblu toma'l nome del pueblo galu que lu habitaba, la tribu d'andar, polo que los romanos llamar: civitas Andecavorum, o Andecavis, que da orixe al nome de la ciudá actual.
El desarrollu del cristianismu creó una nueva estensión. Méntase'l primer obispu alredor del 372 (un tal Defensor, que'l so nome quiciabes nun describía sinón el so títulu o función civil), dende la eleición de Martín de Tours hasta l'obispáu de Tours. La vida monástica enfusó en Angers alredor de la metá del sieglu VI: la primer abadía Sant-Aubin de Angers, foi consagrada según la lleenda por Germán, l'obispu de París, na cual atópase la tumba de de Aubin (obispu de Angers). L'abadía de Saint Serge, fundada polos reis Clodoveo II y Thierry III, construyir a mediaos del sieglu VII.
A partir de los años 850, Angers sufrió pola so situación xeográfica. Los bretones y normandos faen reinar bien la inseguridá nel país que'l conde instalar nel 851 na estremidá suroeste de la ciudá pa supervisar meyor el ríu, el sitiu del actual castiellu. Sicasí, la ciudá invertir en socesives ocasiones. Ésta ye la razón pola que Carlos el Calvo creó en 853 una estensa frontera formada polos territorios d'Anjou, por Turena, el Maine y la rexón de Sées y confiar a Roberto Fuerte (bisagüelu d'Hugo Capeto). Desgraciadamente, Roberto morrió nun combate contra los pirates en Brissarthe, nel 866. El mesmu emperador intervinó nel 873 pa espulsar a los normandos instalaos en Angers. Al nun poder ocupar ellos mesmos el país, los postreros carolinxos, condes d'Anjou, pero sobremanera los condes de París quien depués se converten en duques de Francia, nomaron vizcondes pa rexir nel so llugar. Escontra'l 929, Foulque el Colloráu tomó'l títulu condal y fundó la primer dinastía de los condes d'Anjou que restablecieron adulces l'aselu.
Los condes d'Anjou desenvolvieron el so territoriu del que Angers foi la capital. Unu Foulque III Nerra (el Negru) da al condáu la so edá d'oru, munchos castiellos de piedra constrúyense (Loches, Saumur, Montreuil-Bellay, Brissac...).
En 1131 el conde Fulco V el Mozu, casáu con Melisenda, fía del rei de Xerusalén, vuelve rei de Xerusalén hasta 1143. El so fíu Godofredo V d'Anjou (1113-1151) casóse con Matilde d'Inglaterra, fía del rei Enrique I d'Inglaterra. El fíu Enrique Plantagenêt ye conde d'Anjou y del Maine, duque de Normandía, pos duque d'Aquitania y conde de Poitiers pola so muyer Leonor d'Aquitania. En 1152 Enrique ye reconocíu como rei d'Inglaterra.
En 1204, los Plantagenêt pierden el condáu familial. En 1246, el rei de Francia Lluis IX da-y a los so hermanu Charles. En 1328, por bodes socesives el condáu esta de nuevu de la Corona. En 1356 el fíu secundo del rei Xuan II ye fechu conde, pos duque d'Anjou. Ye solamente a la muerte del so nietu René en 1480 que'l ducáu vuelve de manera definitiva a la Corona de Francia, anque númberos príncipes, fíos de los reis de Francia tienen el títulu de duque d'Anjou. Unu Philippe de France, nietu segundu de Lluis XIV, hasta ser rei d'España en 1701 como Felipe V tien esti títulu na corte.
Una de les más vieyes escueles de Angers ye Arts et Métiers ParisTech (ENSAM), una gran escuela d'inxeniería. Ta asitiada na Abedia del Ronceray dende 1815.
El Gran Teatru, plaza du RalliementEl xardín del mailEl xardín de les plantes
L'espectáculu en direuto crea la vida cultural de la ciudá y da-y ritmu a ésta al traviés de delles manifestaciones artístiques populares. La ciudá ye la sede d'estructures nacionales y rexonales del teatru, la música y el baille que se complementen les unes coles otres.
La ciudá ta dotada de tres órganos nacionales.
Una Orquesta Nacional: ONPL Orquesta Nacional de País del Loira, dirixida por Isaac Karabtchevsky
Estos grupos tienen misiones d'espardimientos y de creaciones artístiques que se traducen al traviés del recibimientu d'artistes franceses o estranxeros, la formación (el CNDC tamién ye una escuela nacional) y la presentación de creaciones en Francia y l'estranxeru.
Les siguientes organizaciones tamién arriquecen y completen la vida cultural angevina.
Una compañía de teatru, de circu y de les artes al campu (arts de la rue): La Compagnie Jo Bithume
Dellos teatros: el Teatru Champ de Bataille, La Comédie, GAÏA Compagnie
Dellos llugares de presentación dexen recibir al públicu:
El Gran Teatru (Le Grand Théâtre), al estilu italianu recibe presentaciones de la Ópera
La capiya de les Ursulines (Chapelle des Ursules) presenta ente otros, conciertos de música barroca,
L'auditoriu del centru de xuntes
Amphitéa 4000, una sala d'espectáculos móvil que puede allugar hasta 9.000 espectadores
El teatru Chanzy
La sala Chabada (sala grande 900 places, pequeña: 350), ye unu de los llugares piqueros de la cultura musical angevina pol que suelen pasar tolos músicos de primer orde franceses y pequeños grupos qu'empiecen y que collabora con diversos festivales incluyíu'l de Premiers Plans. La sala Chabada ye un referente en tola rexón y celebra conciertos y actividaes toles selmanes. Tamién destaca nel so esfuerciu por promocionar los grupos de la rexón lo que llogró un gran impulsu a nivel musical y cultural en tola prefeutura.
Grupos de música
La Gueule du ch'val, coleutivu de grupos angevinos que canten en francés y entemecen los sos componentes.
Jann Halexander (1982 - ), cantautor.
Kwal, Vincent Loiseau, nuevu artista polivalente.
La Phaze, tríu angevino de música drum'n'bass.
Lo'jo.
Lyzanxia, grupu de death melódicu.
Sexypop, grupu de rock.
les Tartarins d'tarace, cantar francés.
Titi Robin, música étnica.
les Thugs, punk-rock.
Zenzile, grupu de dub.
les Zetlaskars et la Trompida.
Ezra, beat-box.
-y Quai, nuevu teatru construyíu a veres del Maine, pa reemplazar al antiguu teatru Beaurepaire (llar del NTA y del CNDC)
Cada añu en setiembre, les cais de Angers apinar de festividaes nes cais más populares al traviés del programa Accroches-coeurs (lliteralmente gabitos del corazón). Más de 150.000 persones asistieron nel 2004 a los espectáculos caleyeros de grupos de distintes nacionalidaes. Los espectáculos presentaos en socesives ocasiones mientres 3 díes van de la puesta n'escena minimalista a producciones importantes accesibles a aproximao 10.000 persones.
Sitios d'historia y cultura
Muséu Pincé.
La ciudá de Angers caltién el so patrimoniu en museos asitiaos nel centru de la ciudá.
«Premiers Plans»,[7] que se realiza añalmente y ta abiertu a nuevos cineastes europeos que deseyen presentar la so primer realización cinematográfica. Dende la so fundación en 1990, debutaron 60 películes so la presidencia y el patrociniu de los grandes nomes del cine como Théo Angelopolos, Bertrand Tavernier, Agnès Varda, Gérard Depardieu, Jeanne Moreau, ente otros. Esti festival amuesa a los cineastes de mañana. El festival dexó afayar ente otros, a Nick Parck (Wallace y Gromit), Danny Boyle (Petits meurtres ente amis), Xavier Beauvois...
«Cinémas d'Afrique» (Cines d'África),[8] ye un alcuentru biañal qu'ufierta una seleición de curtiumetraxes y llargumetraxes con temes basaes nel continente africanu. El conxuntu de los cines de Angers participa nes exhibiciones del eventu.
Jean Bodin (1529, Angers-1596, Laon), xurista, economista, filósofu, conseyeru políticu. Inventó'l conceutu de la soberanía del estáu.
Édouard Cointreau (1849-1923), industrial astutu, creador de la famosa bébora cristalino con arume de naranxes (Triple Sec), inda producíu na fábrica Cointreau, que tamién consta d'un muséu pa visites.
David d'Angers (conocíu como Pierre-Jean David) (1788-1856), escultor. El so fíu Pierre-Louis participó na competencia de dibuxu de Delusse, ganando en París. En 1811 ganó'l premiu de Roma con « La mort d'Épaminondas». Foi escultor de los grandes homes y especialmente de los escritores románticos. En 1830 conoció a Goethe en Weimar y esculpió el so bustu. A la so muerte dexó un considerable númberu d'obres: 55 estatues, 115 bustos, más de 500 medallones, según tamién una gran cantidá de cartes. Tuvo convencimientos fondamente republicanos y yera almiráu por Victor Hugo.
Castiellu del Rei Renato el Bonu: esti castiellu fortificáu del sieglu XIII foi construyíu sobre un puexu de cayuela qu'apodera'l ríu Maine. Acomúñase-y al empiezu de la fortificación xeneral de la ciudá'l cual consta d'una gran muralla de la cual constitúi'l bastión principal. Les enormes fortificaciones fueron construyíes ente 1230 y 1240 so la orde de San Luis y tienen una circunferencia de cuasi un quilómetru de llargu, flanquadas por 17 torres. Dientro de la muralla del castiellu edificáronse edificios de prestar a partir del sieglu XV tales como la capiya de Santa Genoveva y el Castillito (-y Chatelet). A partir de la década de 1950 el castiellu guarda y exhibe el Tapiz del Apocalipsis, una obra texida de más de 130 m de llargu (de la cual solo queden 101 m) y de 4,50 m d'altu, fecha nel sieglu XIV a pidíu de Luis Iro d'Anjou. El tapiz representa la profecía del apóstol San Xuan.
Muséu de Belles Artes: dempués de 5 años de construcción el muséu de belles artes de Angers volvió abrir nel 2004 y alluga una coleición permanente bien interesante, tamién presenta obres d'artistes contemporáneos de sonadía mundial.
Muséu Jean Lurçat: nel antiguu hospital de San Juan del sieglu XII y presenta el "Chant du Monde" (1957-1966). Tamién s'exhibe un conxuntu de diez tápices del artista contemporaneu Jean Lurçat (1892-1966). Nésta l'artista espón la so visión del mundu dempués de la bomba atómica d'Hiroshima.
.JPG)
