দৈৱচন্দ্ৰ তালুকদাৰ (ইংৰাজী: DAIBA CHANDRA TALUKDAR) অসমীয়া সাহিত্যৰ পাঠক সমাজত এগৰাকী ঔপন্যাসিক হিচাপে সুপৰিচিত। ছাত্ৰাবস্থাৰ পৰাই সাহিত্য চৰ্চা কৰা তলুকদাৰে ঔপন্যাসৰ উপৰিও গল্প আৰু কবিতাও ৰচনা কৰিছিল। অসম ছাত্ৰ সন্মিলনৰ মুখপত্ৰ 'মিলন'ৰ প্ৰতিষ্ঠা আৰু প্ৰকাশত তেওঁ আগভাগ লৈছিল। ছাত্ৰ সন্মিলনৰ অন্য এখন মুখপত্ৰ তিনিমহীয়া 'জনমভূমি'ৰ সম্পাদক আছিল।

• দৈৱচন্দ্ৰ তালুকদাৰৰ জন্ম হয় ১৯০০ চনত নলবাৰীৰ ওচৰৰ উলাবৰী গাঁৱত। তেওঁৰ পিতৃৰ নাম আছিল জগতচন্দ্ৰ তালুকদাৰ।

• কলেজিয়েট স্কুলৰ পৰা প্ৰৱেশিকা পৰীক্ষা পাছ কৰি কটন কলেজত নাম লগায়।^[1]

• পেছাত এজন কেৰাণী হিচাপে কৰ্মৰত আছিল।^[2]

• অপূৰ্ণ
• ধূঁৱলী-কুঁৱলী(১৯২২)
• বিদ্ৰোহী(১৯৩৯)
• আদৰ্শ-পাঠ
• আগ্নেয়গিৰি(১৯২৪)
• দুনীয়া(১৯৬৩)^[3]

• প্ৰেম-পট(১৯২২)
• কুঁহিমলা(১৯২৩)
• সৌন্দৰ্য(১৯৩০)^[4]

• ষোল্ল অনা
• ঢেঁকীপ্ৰিয়া
• ভেকুলী
• ফটাচোলা
• লাকি-লুকা^[5]

• ৰাধা-ৰুক্মিণী(১৯২০)
• বামুণী-কোঁৱৰ(১৯২৩)
• অসম প্ৰতিভা(১৯২৩)
• ভাস্কৰবৰ্মা(১৯৩৫)
• লহঙা(১৯২৫)^[6]

• ১৯৬৭ চনত তেখেতৰ মৃত্যু হৈছিল।^[7]