ডাইঅ'নিছাছ

ডাইঅ'নিচাছ
(বাকাচ)
সুৰা, কৃষি, উৰ্বৰতা, ধৰ্মীয় উন্মাদনা, নাট্য
দ্বাদশ অলিম্পিয়ান-ৰ সদস্য

ডাইঅ'নিচাছৰ মূৰ্তি, লুভৰ সংগ্ৰহালয় [1]
নিবাস অলিম্পাছ পৰ্বত
প্ৰাণী ষাড়, পেন্থাৰ, বাঘ বা সিংহ, ছাগলী, সাপ
প্ৰতীক থিৰছাছ, আঙুৰলতা, আইভী, নাটকৰ মুখা, পুৰুষাংগ
সঙ্গী এৰিয়েন
পিতৃ-মাতৃ
সন্তান প্ৰিয়েপাছ, হাইমেন, থ'আছ, ষ্ট্ৰেফিলাছ, আদি
ৰোমান সমাৰ্থক বাকাচ, লাইবাৰ
উৎসৱ বাকানেলিয়া (ৰোমান), ডাইঅ'নিছিয়া

প্ৰাচীন গ্ৰীক ধৰ্ম আৰু আখ্যানত ডাইঅ'নিচাছ ( /daɪ.əˈnaɪsəs/; প্ৰাচীন গ্ৰীক: Διόνυσος) হৈছে সুৰা-নিৰ্মাণ, ফলৰ বাগিচা আৰু ফল, গছ-গছনি, উৰ্বৰতা, উৎসৱ, উন্মাদনা, আচাৰ-ব্যৱহাৰৰ উন্মাদনা, ধৰ্মীয় আনন্দ আৰু নাট্যৰ দেৱতা।[3][4] তেওঁক বাকাচ ( /ˈbækəs/ বা /ˈbɑːkəs/; প্ৰাচীন গ্ৰীক: Βάκχος, নামেৰেও জনা গৈছিল Bacchos) গ্ৰীকসকলে (যি নাম পিছলৈ ৰোমানসকলে গ্ৰহণ কৰে) এটা উন্মাদনাৰ বাবে তেওঁ প্ৰৰোচিত কৰা বুলি কোৱা হয় যাক বাকেইয়া (baccheia) বুলি কোৱা হয়।[5] ডাইঅ'নিচাছ এলেউথেৰিয়াছ ("মুক্তিদাতা") হিচাপে তেওঁৰ সুৰা, সংগীত আৰু আনন্দময় নৃত্যই তেওঁৰ অনুগামীসকলক আত্মসচেতন ভয় আৰু পাত্তা দিয়াৰ পৰা মুক্ত কৰে আৰু শক্তিশালীসকলৰ সংযমক ওফৰাই পেলায়।[6] থাইৰছাছ হৈছে তেওঁ‌ৰ ছফৰ কাণ্ডৰ ৰাজদণ্ড। কেতিয়াবা ই আইভীৰে সজ্জিত আৰু মৌৰ টোপাল নিগৰি ওলোৱা, এটা যাদুদণ্ড আৰু কেতিয়াবা তেওঁৰ পন্থা আৰু তেওঁ প্ৰতিনিধিত্ব কৰা স্বাধীনতাৰ বিৰোধিতা কৰাসকলক ধ্বংস কৰিবলৈ ব্যৱহাৰ কৰা অস্ত্ৰ।[7] তেওঁৰ ৰহস্যত অংশগ্ৰহণ কৰাসকলৰ দেহত তেওঁ‌ স্থিতি লয় আৰু ভক্তসকল ক্ষমতাশালী হৈ পৰে বুলি বিশ্বাস কৰা হয়।[8]

তেওঁৰ উৎপত্তি অনিশ্চিত, আৰু তেওঁৰ পন্থাবোৰে বহু ৰূপ লৈছিল। কিছুমানক প্ৰাচীন উৎসৰ দ্বাৰা থ্ৰেচিয়ান, আন কিছুমানক গ্ৰীক বুলি বৰ্ণনা কৰা হৈছে।[9][10][11] অৰ্ফিজমত তেওঁ বিভিন্ন ধৰণে জ্যুচ আৰু পাৰ্চিফোনিৰ পুত্ৰ আছিল। ইলিউচিনিয়ান ৰহস্যসমূহে তেওঁক ডিমিটাৰৰ পুত্ৰ বা স্বামী ইয়াকাছৰ সৈতে চিনাক্ত কৰে। বেছিভাগ বিৱৰণীয়ে কয় যে তেওঁৰ জন্ম থ্ৰেচত হৈছিল। তেওঁৰ "বিদেশীত্ব"ৰ বৈশিষ্ট্য তেওঁৰ পন্থাসমূহৰ ভিতৰত অন্তৰ্নিহিত আৰু অপৰিহাৰ্য হ'ব পাৰে, কাৰণ তেওঁ এপিফেনিৰ দেৱতা, কেতিয়াবা।[12]


ডাইঅ’নিচাছৰ পন্থাত সুৰা ধৰ্মীয় কেন্দ্ৰবিন্দু আছিল আৰু ই তেওঁৰ পাৰ্থিৱ অৱতাৰ আছিল।[13] 

সুৰাই দুখ-কষ্ট লাঘৱ কৰিব পাৰিছিল, আনন্দ কঢ়িয়াই আনিব পাৰিছিল আৰু ঐশ্বৰিক উন্মাদনাৰ প্ৰেৰণা দিব পাৰিছিল।[14] ডাইঅ'নিচাছৰ উৎসৱসমূহত তেওঁৰ আখ্যানসমূহ অভিনয় কৰা পবিত্ৰ নাট পৰিবেশন কৰা হৈছিল, যিটো পশ্চিমীয়া সংস্কৃতিত নাট্যৰ বিকাশৰ আঁৰৰ প্ৰাৰম্ভিক চালিকা শক্তি আছিল। [15]
ডাইঅ'নিচাছৰ পূজাও "আত্মাৰ পূজা"; তেওঁৰ মেনাডবোৰে ৰক্তবলিৰ জৰিয়তে মৃতকক খাদ্য প্ৰদান কৰে আৰু তেওঁ জীৱিত আৰু মৃতকৰ মাজত ঐশ্বৰিক যোগাযোগকাৰী হিচাপে কাম কৰে।[16] তেওঁক কেতিয়াবা মৰণশীল দেৱতা হিচাপে শ্ৰেণীভুক্ত কৰা হয়।[17]

ৰোমানসকলে বাকাচক নিজৰ লিবাৰ পেটাৰৰ সৈতে চিনাক্ত কৰিছিল, যিজন লিবাৰেলিয়া উৎসৱৰ "মুক্ত পিতৃ", ভিনিকালচাৰ, সুৰা আৰু পুৰুষৰ উৰ্বৰতাৰ পৃষ্ঠপোষক, আৰু বয়স আৰু নাগৰিকত্বৰ লগত জড়িত পৰম্পৰা, আচাৰ-অনুষ্ঠান আৰু স্বাধীনতাৰ ৰক্ষক আছিল। ৰোমান ৰাজ্যই বাচনালিয়া উদযাপনক মৃত্যুদণ্ডৰ অপৰাধ হিচাপে গণ্য কৰা হৈছিল। বাকাছৰ উৎসৱবোৰ লিবাৰ আৰু ডাইঅ’নিচাছৰ উৎসৱৰ সৈতে একত্ৰিত কৰা হৈছিল।

ব্যুৎপত্তি

এটা সুৰাৰ পাত্ৰ হাতত লৈ ডাইঅ'নিচাছ

প্ৰাচীন গ্ৰীক ভাষাত dio- উপসৰ্গ Διόνυσος প্ৰাচীন কালৰ পৰাই জিউছৰ সৈতে জড়িত (জেনিটিভ ডিঅ'ছ ), আৰু নামটোৰ ভিন্নতাই এটা মূল ডাইঅ'ছ-নাইছ'ছৰ দিশলৈ আঙুলিয়াই দিয়া যেন লাগে।[18] আটাইতকৈ প্ৰাচীন প্ৰমাণ হৈছে মাইচেনিয়ান গ্ৰীক ডেটিভ ৰূপ।

উপনাম

ডাইঅ'নিচাছক তলত দিয়া উপনামেৰেও জনা গৈছিল:

এক্ৰেট'ফোৰাছ (Acratophorus), Ἀκρατοφόρος ("অমিশ্ৰিত সুৰা প্ৰদানকাৰী"), আৰ্কাডিয়াৰ Phigaleia A.।[19]

ছিচিয়নত এক্ৰ'ৰেইটছ।[20]

এডোনিয়াছ (Adoneus), ৰোমান সাহিত্যৰ এটা বিৰল পুৰাতত্ত্ব, এডোনিছৰ এটা লেটিনকৃত ৰূপ, বাকাচৰ বাবে উপনাম হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰা হয়।[21]

এগ্ৰিঅ'ছ (Agrios) Ἄγριος ("বন্য"), মেচিডোনিয়াত।

এণ্ড্ৰোজিন'ছ (Androgynos) Ἀνδρόγυνος (অনাম, বিশেষভাৱে যৌন সম্পৰ্কত) সক্ৰিয় পুৰুষ আৰু নিষ্ক্ৰিয় মহিলা দুয়োটা ভূমিকা গ্ৰহণ কৰাক বুজায়।[22][23]

এন্থ্ৰ'পৰেইষ্টিছ (Anthroporraistes), Ἀνθρωπορραίστης ("মানৱ-ধ্বংসকাৰী"), টেনেডোছত ডাইঅ'নিচাছৰ এটা উপাধি।[24]

তথ্য সংগ্ৰহ

  1. ↑ Another variant, from the Spanish royal collection, is at the Museo del Prado, Madrid: illustration.
  2. ↑ Rosemarie Taylor-Perry, 2003. The God Who Comes: Dionysian Mysteries Revisited. Algora Press.
  3. ↑ Hedreen, Guy Michael. Silens in Attic Black-figure Vase-painting: Myth and Performance. University of Michigan Press. 1992. আই.এচ.বি.এন. 9780472102952. p. 1
  4. ↑ James, Edwin Oliver. The Tree of Life: An Archaeological Study. Brill Publications. 1966. p. 234. আই.এচ.বি.এন. 9789004016125
  5. ↑ In Greek "both votary and god are called Bacchus". Burkert, p. 162. For the initiate as Bacchus, see Euripides, Bacchae 491. For the god, who alone is Dionysus, see Sophocles, Oedipus Rex 211 and Euripides, Hippolytus 560.
  6. ↑ Csapo, Eric (2016-08-03). "The 'Theology' of the Dionysia and Old Comedy". In Eidinow, Esther (en ভাষাত). Theologies of Ancient Greek Religion. প্ৰকাশক New York: Cambridge University Press. পৃষ্ঠা. 118. ISBN 978-1-316-71521-5. https://books.google.com/books?id=wzj7DAAAQBAJ&pg=PP1. 
  7. ↑ Olszewski, E. (2019). Dionysus’s enigmatic thyrsus. Proceedings of the American Philosophical Society, 163(2), 153–173.
  8. ↑ Sutton, p. 2, mentions Dionysus as The Liberator in relation to the city Dionysia festivals. In Euripides, Bacchae 379–385: "He holds this office, to join in dances, [380] to laugh with the flute, and to bring an end to cares, whenever the delight of the grape comes at the feasts of the gods, and in ivy-bearing banquets the goblet sheds sleep over men."
  9. ↑ Thomas McEvilley, The Shape of Ancient Thought, Allsworth press, 2002, pp. 118–121. Google Books preview
  10. ↑ Reginald Pepys Winnington-Ingram, Sophocles: an interpretation, Cambridge University Press, 1980, p. 109 Google Books preview
  11. ↑ Zofia H. Archibald, in Gocha R. Tsetskhladze (Ed.) Ancient Greeks west and east, Brill, 1999, pp. 429 ff.Google Books preview
  12. ↑ Rosemarie Taylor-Perry, 2003. The God Who Comes: Dionysian Mysteries Revisited. Algora Press.
  13. ↑ Julian, trans. by Emily Wilmer Cave Wright. To the Cynic Heracleios. The Works of the Emperor Julian, volume II (1913) Loeb Classical Library.
  14. ↑ Isler-Kerényi, Cornelia; Watson, Wilfred G. E. (2007). "An Iconography in Process". Dionysos in Archaic Greece. Brill. পৃষ্ঠা. 5–16. http://www.jstor.org/stable/10.1163/j.ctt1w76w9x.7. 
  15. ↑ Brockett, Oscar Gross (1968). History of the Theatre. Boston: Allyn & Bacon. pp. 18–26.
  16. ↑ Riu, Xavier (1999). Dionysism and Comedy. Rowman and Littlefield. পৃষ্ঠা. 105. ISBN 9780847694426. https://books.google.com/books?id=wob1UszzkZwC&pg=PR7. 
  17. ↑ Corrente, Paola. 2012. Dioniso y los Dying gods: paralelos metodológicos. Tesis doctoral, Universidad Complutense de Madrid.
  18. ↑ Beekes 2009, পৃষ্ঠা. 337.
  19. ↑ Pausanias, 8.39.6.
  20. ↑ Stephanus of Byzantium, s.v. Ακρωρεία
  21. ↑ Used thus by Ausonius, Epigrams, 29, 6, and in Catullus, 29; see Lee M. Fratantuono, NIVALES SOCII: CAESAR, MAMURRA, AND THE SNOW OF CATULLUS C. 57, Quaderni Urbinati di Cultura Classica, New Series, Vol. 96, No. 3 (2010), p. 107, Note 2.
  22. ↑ Stephan, Christian. "Suidas". Religion in Geschichte und Gegenwart. doi:10.1163/2405-8262_rgg4_sim_025853. http://dx.doi.org/10.1163/2405-8262_rgg4_sim_025853. 
  23. ↑ Suidas s.v. Androgynos : "Androgynos (androgynous) : [A word applied to] Dionysos, as one doing both active, male things and passive, female ones [specifically sexual intercourse]."
  24. ↑ "Greek Word Study Tool". Perseus.tufts.edu. http://www.perseus.tufts.edu/hopper/morph?l=a)nqrwporraisths&la=greek#lexicon। আহৰণ কৰা হৈছে: 6 February 2022.