بيتقال ان التسميه بتتنسب للامير " جمال الدين محمود الاستادار " من عهد المماليك البرجيه بعد ما بنى فى الحى مدرسه سنة 1409 و كانت من أعظم مدارس القاهره. مساحة الحى العريق ده حوالى 2.5 % من مساحة القاهره الحاليه. من الشرق بيحده جبل المقطم اللى كان فوقه قلعة الجبل مقر إقامة و حكم سلاطين مصر ، و من الشمال حى الوايلى و الظاهر ، و من الغرب احياء باب الشعريه و الموسكى ، و من الجنوب حى الدرب الاحمر.
بيضم حى الجماليه 18 شياخه أهمها شياخة الجماليه و برقوق و قايتباى و البندقدار و المنصوريه و الدراسه و العطوف و قصر الشوق و الخواص و باب الفتوح و خان الخليلى و الخرنفش و بين السورين.
بيحد حى الجماليه التاريخى من الشرق شارع المعز لدين الله ومنطقة بين القصرين، ومن الشمال والغرب ابواب القاهره ، الفتوح و النصر ، وجزء من السور الفاطمى، ومن الجنوب شارع الازهر، فى العصر الفاطمى المنطقه دى كانت حوالى خمس القاهره و كانت فيها قصور الخلافه الفاطميه و ملحقاتها و بعد نهاية الدوله الفاطميه سنة 1171 على ايد صلاح الدين الأيوبى اتدهور حال القصر الفاطمى و بقى بيسكن فى اجزاء منه عامة الناس و أسس الامير جهاركس الخليلى، و ده كان امير من احد امرا الدوله المملوكيه فى عهد السلطان الظاهر برقوق ، خان الخليلى سنة 1382 على أنقاض ترب الخلفا الفاطميين فى مصر اللى اتعرفت باسم " تربة الزعفران "، و كانت على الجزء الجنوبى من قصر الخلافة الفاطمى.
فى سنة 1409، الامير جمال الدين يوسف الأستادار حل الوقفيات فى منطقة رحبة باب العيد و بنى مدرسه ، و من بعده سكنت عامة الشعب فى المنطقه فظهرت فيه الزقايق اللى اتشعبت مع مرور الايام و ظهر حى الجمالية.
