Vicente Bardavíu Ponz (1886 de Alcanyiz - 1929 en Zaragoza) estió un mosén, parroco d'Albalat de l'Arcebispe, de Sant Miguel d'os Navarros y canonche. Aficionau a l'Arqueolochía, estió o descubridor de dos chacimientos ibers en Alcanyiz.
Estudió Filosofía y Letras en a Universidat de Zaragoza[1] y dimpués un doctorato en Teolochía en o Seminario de Toledo.
En 1907 marchó enta Albalat de l'Arcebispe como mosén, y enchegando con o Boletín de Historia y Geografía del Bajo Aragón[2].
Vicente conservó escritos d'o suyo predecesor, o mosén Evaristo Cólera Soldevilla, que le aduyoron a escribir Historia de Albalate[2]. En o libro presenta bels chacimientos d'a redolada d'Alcanyiz y lugars vezins.
En 1926 se puet decir que prencipió a suya segunda etapa en arqueolochía, con o suyo treballo con Pierre Paris y Raymond Thouvenot, dos hispanistas franceses que chunto a Bardavíu realizoron excavacions en l'asentamiento d'a Edat de Bronce d'o Cabezo d'o Cuervo, y en os ibericos d'o Taratrato, Alcanyiz lo Viello, y en os iberorromanos d'o Palau y lo Cabezo d'o Moro, toz éls sitos en o termin d'Alcanyiz.
Referencia s
Vinclos externos