| Seaborguio
|
|
|
| Información cheneral
|
| Nombre, simbolo, numero
|
Seaborguio, Sg, 106
|
| Serie quimica | Metal de transición |
| Grupo, periodo, bloque
|
6, 7, d
|
| Color | desconoixita
|
| Peso atomico |
[271] g·mol−1
|
| Configuración electronica |
[Rn] 7s2 5f14 6d4
(predicción)
|
| Electrons por capa |
2, 8, 18, 32, 32, 12, 2
(predicción)
|
| Propiedaz fisicas |
| Fase | solido |
| Propiedaz atomicas
|
| Estaus d'oxidación | 6 |
| Atra información
|
| Numero CAS | 54038-81-2 |
| Isotopos mas estables
|
| iso
|
AN
|
Vida
|
MD
|
ED (MeV)
|
PD
|
| 271Sg
|
sin
|
1.9 min
|
67% α
|
8.54
|
267Rf
|
| 33% FE
|
|
|
| 269Sg
|
sin
|
2.1 min
|
α
|
8.56
|
265Rf
|
| 267Sg
|
sin
|
1.4 min
|
17% α
|
8.20
|
263Rf
|
| 83% FE
|
|
|
| 266Sg
|
sin
|
0.36 s
|
FE
|
|
|
| 265bSg
|
sin
|
16.2 s
|
α
|
8.70
|
261gRf
|
| 265aSg
|
sin
|
8.9 s
|
α
|
8.90,8.84,8.76
|
261Rf
|
| 264Sg
|
sin
|
68 ms
|
FE
|
|
|
| 263mSg
|
sin
|
0.9 s
|
87% α
|
9.25
|
259Rf
|
| 13% FE
|
|
|
| 263gSg
|
sin
|
0.3 s
|
α
|
9.06
|
259Rf
|
| 262Sg
|
sin
|
15 ms
|
FE
|
|
|
| 261mSg
|
sin
|
9 µs
|
CI
|
|
261gSg
|
| 261gSg
|
sin
|
0.18 s
|
98.1% α
|
9.62,9.55,
9.47,9.42,9.37
|
257Rf
|
| 1.3% ε
|
|
261Db
|
| 0.6% FE
|
|
|
| 260Sg
|
sin
|
3.6 ms
|
26% α
|
9.81,9.77,9.72
|
256Rf
|
| 74% FE
|
|
|
| 259Sg
|
sin
|
0.48 s
|
α
|
9.62,9.36,9.03
|
255Rf
|
| 258Sg
|
sin
|
2.9 ms
|
FE
|
|
|
|
O seaborguio ye un elemento quimico d'a tabla periodica de simbolo Sg y de numero atomico 106.
Tamién ye conoixito como unnilhexio (Unh). Fue descubierto cuasi a la vegata por dos laboratorios diferents: en chunio de 1974 por un equipo rus liderato por G. N. Flerov en o Joint Institute for Nuclear Research en a población de Dubna, y en septiembre d'o mesmo anyo por un equipo estausunidense liderato por Albert Ghiorso en o Lawrence Radiation Laboratory d'a Universidat de California.
Vinclos externos
