Chinés mandarín 官話 (Guānhuà)
|
|
Extensión d'o mandarín en China
|
Localización cheografica |
Estau
|
{{{estau}}}
|
País
|
{{{país}}}
|
Rechión
|
{{{rechión}}}
|
Parlau en
|
Sudeste d'Asia
|
Lugars principals
|
|
Estatus |
Atras denominacions
|
{{{atras denominacions}}}
|
Charradors
|
867.2 millons
|
Oficial en
|
China Singapur Republica de China Malaisia Nacions Unidas
|
Reconoixiu en
|
{{{reconoixiu}}}
|
Regulau por
|
Sin regular
|
Vitalidat
|
Muit alta
|
Escritors principals
|
|
Rasgos dialectals
|
|
Clasificación lingüistica |
Sino-tibetana |
Codigos |
ISO 639-1
|
zh
|
ISO 639-2
|
chi (B), zho (T)
|
ISO 639-3
|
|
SIL
|
cmn
|
O chinés mandarín u chino mandarín, u simplament mandarín[1], ye o conchunto de dialectos chineses intelelichibles entre éls que se charran en o norte, centro y sudueste de China. O termin chinés ye, en pinyin, běifānghuà (Tradicional: 北方話 / simplificato: 北方话, "parla d'o norte"). Ye a prencipal forma parlata d'o chinés, con mas de 836 millons de fablants. O mandarín ye muit diferent d'os dialectos d'o sud, como o cantonés u o wu, por ixo bi ha muitos lingüistas que s'estiman mas de considerar a o mandarín y a os dialectos d'o sud como luengas diferents. Hue ye a luenga que s'emplega en as escuelas de China, en preferencia d'atros dialectos d'o chinés, como o propio cantonés.
Se veiga tamién
Referencias
Vinclos externos