PROFILPELAJAR.COM

Pioneer 0 (ook bekend as Able 1) was 'n onbemande ruimtetuig van die Verenigde State wat ontwerp was om in 'n wentelbaan om die Maan te gaan. Dit het 'n televisiekamera, mikrometeorietdetektor en 'n magnetometer aan boord gehad. Die ruimtevlug, met sy wetenskaplike vrag, was die eerste wat deel van die International Geophysical Year was. Die ruimtetuig is ontwerp deur die Amerikaanse Lugmag se Ballistiese Missieldivisie as die eerste ruimtetuig van die Pioneer-program. Dit was ook die eerste poging deur enige land om verby 'n aardwentelbaan te gaan.^[1] Die sending was 'n mislukking want die vuurpyl het ontplof net na lansering op 17 Augustus 1958. Die ruimtetuig sou Pioneer (of Pioneer 1) genoem gewees het, maar weens die mislukkking van die sending is die naam nooit gebruik nie.

Ruimtetuig ontwerp

Die ruimtetuig het bestaan uit 'n dun, silindriese middelgedeelte met 'n kort, dik (16,5 cm), afgeknotte keël aan beide kante van die silinder.^[2] Die silinder was 74 cm in diameter^[2] en die afstand van die punt van die een keël tot by die punt van die ander keël was 76 cm. In die middel-as van die ruimtetuig was 'n vastestaatbrandstof vuurpylmotor van 11 kg met die uitlaat van die motor wat uitgesteek het aan die punt van die onderste keël. Die motor was die hoof- strukturele gedeelte van die ruimtetuig. Daar was agt klein, lae-stukrag vastestaatbrandstofstuwers vir snelheidaanpassings bo-op die boonste keël, in 'n ring, aangebring. Die stuwers kon afgeskiet word na gebruik. Daar was ook 'n magnetiese dipool antenne aan die bokant van die boonste keël. Die ruimtetuig was bedek met 'n gelamineerde plastiek, wat geverf was met 'n patroon van donker en ligte strepe om te help met temperatuurbeheer.

Die wetenskaplike instrumente aan boord die ruimtetuig het 'n massa van 11,3 kg gehad en het bestaan uit:

'n Infrarooi beeldaftasting-televisiestelsel, ontwerp deur die Naval Ordnance Test Station, om die Maan se oppervlakte, meer spesifiek die gedeelte wat normaalweg onsigbaar is van die Aarde af, te bestudeer.^[3]
'n Diafragma/mikrofoon samestelling om mikrometeoriete te bespeur. 'n Mikrometeoriet wat die diafragma tref sal 'n akoestiese puls genereer wat deur die diafragma trek na die mikrofoon. Die mikrofoon bevat 'n piëso-elektriese kristal wat lui teen 100 kilo Hertz sodra die akoestiese puls dit tref. 'n Breëbandversterker versterk die sein, sodat dit bespeur kan word.^[3]
'n Induksiespoel-magnetometer met 'n nie-lineêre versterker om die Aarde, Maan en tussenplanetêre magneetvelde te meet. Op daardie stadium was dit nog nie bekend of die Maan oor 'n magneetveld beskik of nie.^[3]

Elektrisiteit om die ruimtetuig se vuurpyle te ontsteek is verskaf deur nikkel-kadmium batterye, silweroksied battery het die televisiestelle van elektrisiteit voorsien en kwik batterye het al die ander stelsels van elektrisiteit voorsien. Radiokommunikasie het die 108.06 MHz band gebruik, 'n standaardfrekwensie gebruik deur satelliete gedurende die International Geophysical Year.^[4] Die radiostelsel het 'n elektriese dipoolantenna gebruik vir telemetrie en 'n dopplerformasie en magnetiese dipoolantenna vir die televisiestelsel. Bevele vanaf die Aarde is ontvang deur die elektriese dipoolantenne teen 115 MHz. Die ruimtetuig sou in die rondte getol het teen 1,8 omwentelings per sekonde. Die tolrigting was min of meer reghoekig met die geomagnetiese meridiaan vlakke van die trajek.

Lansering en mislukking

Pioneer 0 is gelanseer op 'n Thorvuurpyl, nommer 127, om 12:18:00 GMT op 17 Augustus 1958 deur die Amerikaanse Lugmag se Ballistiese Missieldivisie, 4 minute later as die geskeduleerde tyd.^[2] Die vuurpyl en ruimtetuig is vernietig in 'n ontploffing gedurende die eerste stadium van die Thorvuurpyl, 73,6 sekondes na lansering^[2] op 'n hoogte van 16 km oor die Atlantiese Oseaan. Die ontploffing is toegeskryf aan 'n turbopomplaer wat losgekom het en veroorsaak het dat die vloeibare suurstofpomp ophou werk het. Die skielike verlies aan stukrag het veroorsaak dat die Thorvuurpyl posisiebeheer verloor en afwaarts geneig het, wat veroorsaak het dat die vloeibare suurstof tenks afgeskeur en die hele vuurpyl vernietig het.^[2] Wisselvallige telemetrie seine was van die ruimtetuig en tweede stadium ontvang vir nog 123 sekondes na die ontploffing en tweede stadium is gevolg totdat dit in die oseaan neergestort het. Die sending was beplan vir die ruimtetuig om 2.6 dae na die Maan sal reis wanneer die TX-8-6 soliedstaatbrandstof motor dan sal ontbrand om dit in 'n 29,000 km wentelbaan om die Maan te plaas waar dit vir ongeveer twee weke sou bly. Beamptes van die Lugmag het gesê dat hulle nie verras was deur die faling nie en dat hulle meer geskok sou wees indien die sending suksesvol was.^{[verwysing benodig]}

Dit was die enigste sending van die Projek Able-1 ruimtetuie wat geheel en al deur die Lugmag se Ballistiese Missieldivisie beheer was. Sendings daarna was onder die beheer van NASA.^[5]

Verwysings

↑ Siddiqi, Asif A. (2018). Beyond Earth: A Chronicle of Deep Space Exploration, 1958–2016 (PDF). The NASA history series (second uitg.). Washington, DC: NASA History Program Office. p. 1. ISBN 9781626830424. LCCN 2017059404. SP2018-4041.
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 ^2,4 "1958 NASA/USAF Space Probes (ABLE-1) Final Report: Volume 1. Summary" (PDF). Space Technology Laboratories. 18 Februarie 1959. Besoek op 17 Februarie 2009. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (hulp)
↑ ^3,0 ^3,1 ^3,2 "1958 NASA/USAF Space Probe (ABLE-1) Final Report: Volume 2. Payload and Experiments" (PDF). Space Technology Laboratories. 18 Februarie 1959. Besoek op 17 Februarie 2009. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (hulp)
↑ Marcus, Gideon (14 Februarie 2007). "Pioneering Space" (PDF). Quest. pp. 52–59. Besoek op 17 Februarie 2009.
↑ "Pioneer 0, 1, 2". Mission and Spacecraft Library. Jet Propulsion Laboratory, NASA. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 31 Januarie 2009. Besoek op 17 Februarie 2009.