Marina Abramović (SerwiesCyrillies: Марина Абрамовић, uitgespreek [marǐːna abrǎːmoʋitɕ]; gebore 30 November1946) is 'n Serwiese uitvoerende kunstenaar.[1] Haar werk verken die verhouding tussen kunstenaar en gehoor, die beperkinge van die liggaam, en die moontlikhede van die verstand. Abramović verwys na haarself as die "ouma van uitvoerende kunste" aangesien sy vir meer as vier dekades al aktief is.[2] Sy was die pionier van 'n nuwe idee van identiteit deur die deelname van waarnemers in te sluit waar sy fokus daarop om "pyn, bloed, asook die fisiese limiete van die liggaam te konfronteer".[3]
Lewensloop
Sy studeer vanaf 1965 tot 1970 aan die Akademie vir Beeldende Kunste in Belgrado. In die begin van haar loopbaan het sy hoofsaaklik van klankeksperimente gebruik gemaak. Na 'n rukkie het haar vertonings al hoe meer intens geword. In 1974 het 'n vertoning in Galleria Studio Mona in 'n geveg geëindig en is dit vroegtydig beëindig. Selfskade en uitputting is kenmerkend van haar optredes. Nog 'n vertoning, Rhythm 0, het geëindig met Abramović wat deur die publiek beseer is. Hieroor sê Abramović: "Die meeste mense vermy wat hulle as bedreigend of onbekend beskou. Deur sulke dinge korrek te doen, maak jy jouself oop vir nuwe ervarings. Met ons optredes het ons ook gehoop om ons gehoor deur daardie opening te stoot."
Van 1976 tot 1988 het sy met die kunstenaar Ulay saamgewerk, met wie sy ook saam gewoon het. Die voortbestaan van langtermyn fisiese pyn was deel van hul werk. In alles het Ulay en Abramović hul fisiese of geestelike stamina op die toets gestel. Byvoorbeeld, die insluiting van Breathing In - Breathing Out (1977) blyk op die eerste oogopslag 'n intieme kus te wees. Maar hul neuse is gesluit met sigaretfilters, sodat die duo mekaar se asem vir negentien minute moet inasem. In die Nightsea Crossing-reeks sit hulle ure lank op verskillende plekke ter wêreld sonder kos of drank aan weerskante van 'n lang tafel. In 1988 het die intensiewe samewerking van die duo tot 'n einde gekom. In hul laaste vertoning het hulle oor die Groot Muur gestap, en elkeen begin aan die een kant om mekaar na drie maande halfpad te ontmoet.
Van 14 Maart tot 31 Mei 2010 het die Museum vir Moderne Kuns in New York 'n retropespektief oor die werk van Abramović getiteld Marina Abramović: The Artist is Present. Die uitstalling is georganiseer deur kurator Klaus Biesenbach en het dokumentêre materiaal ingesluit, sowel as heropvoerings van ouer optredes van Abramović en Ulay.
Marina Abramović tydens haar kunswerk, The Artist is Present, in 2010.
Dit was die eerste retrospektiewe uitstalling in die MoMA wat heeltemal toegewy was aan uitvoeringskuns en met meer as 850 000 besoekers ook een van die suksesvolste uitstallings in die geskiedenis van die museum. By hierdie geleentheid het Abramović self ook 'n nuwe opvoering verrig, ook onder die titel The Artist is Present. Vir hierdie vertoning, wat soos die uitstalling ongeveer drie maande geduur het, het die kunstenaar gedurende die openingstye van die MoMA stil op 'n stoel in die atrium van die museum gesit. Besoekers kon op 'n stoel oorkant Abramović sit om haar in die oë te kyk solank as wat hulle wou. Op die eerste dag van die vertoning het Ulay by Abramović aangesluit, wat gevolg het in 'n emosionele oomblik gevolg deur applous. In totaal het Abramović vir 736 uur en 30 minute op die stoel gesit en oogkontak met meer as 1500 mense gemaak. Elkeen is gefotografeer deur die Italiaanse fotograaf Marco Anelli. Hierdie portrette, met die tyd en duur van hul ontmoeting met die kunstenaar, kan gesien word op die webwerf van die uitstalling en gebundel in die boek Portraits in the Presence of Marina Abramović.
Die Amerikaanse regisseur Matthew Akers het 'n dokumentêr gemaak met die vervaardiger Jeff Dupre oor die vertoning, wat in 2012 by die Sundance Film Festival vertoon is.
In die somer van 2014 het sy 'n vertoning getiteld 512 uur in die Serpentine Gallery in Londen gelewer. In drie wit ruimtes is slegs 160 besoekers gelyktydig toegelaat, wat op sekere plekke geplaas is waar hulle genooi is om die oomblik ten volle te ervaar. Sy is bygestaan deur ses helpers in swart geklee. Selfone, kameras en selfs horlosies was ongewens.[4]
In September 2016 het 'n Amsterdamse regter beslis dat die uitvoerende kunstenaar €250 000 aan haar voormalige vennoot, Ulay, moet betaal.[5] Abramović moes hierdie aansienlike bedrag betaal omdat sy nie die kopiereg van Ulay in ag geneem het toe hy onder meer met Adidas gewerk het nie.
.jpg)
.jpg)
