PROFILPELAJAR.COM

Lewermosse

Fossil range: Bo-Devoons tot onlangs

"Hepaticae" uit Ernst Haeckel se Kunstformen der Natur, 1904

Wetenskaplike klassifikasie

Ryk:	Plantae
Afdeling:	Marchantiophyta Stotler & Stotl.-Crand., 1977 emend. 2000

Klasse and Ordes

Haplomitriopsida

Haplomitriales (Calobryales)
Treubiales

JungermanniopsidaStotler & Stotl.-Crand., 1977

Metzgeriales (eenvoudige talloïede)
Jungermanniales (blaarryke lewermosse)

MarchantiopsidaStotler & Stotl.-Crand., 1977

Blasiales
Sphaerocarpales (bottel lewermosse)
Marchantiales (komplekse talloïede)

Die Marchantiophyta is 'n divisie van briofiete plante wat algemeen bekend staan as Hepaticae of lewermosse. Soos ander briofiete het hulle 'n gametofiet-dominante lewensiklus waarin selle van die plant 'n enkele stel genetiese inligting oordra.

Na raming is daar sowat 6 000 tot 8 000 lewermossoorte. Sommige van die meer bekende soorte groei as afgeplatte blaarlose tallusse, maar meeste soorte is blaarryk met 'n vorm wat baie aan 'n afgeplatte mos herinner. Blaarryke soorte kan betroubaar van oënskynlik soortgelyke mosse onderskei word deur hulle enkelsellige risoïedes. Ander verskille geld nie universeel vir alle mosse en lewermosse nie, maar die voorkoms van blare wat in drie range gerangskik is, die teenwoordigheid van diep lobbe of gesegmenteerde blare, of enige gebrek aan 'n duidelik gedifferensieerde stam en blare dui almal daarop dat die plant 'n lewermos is.

Die lewermosse (klas Hepaticae) vorm saam met die egte of blaarmosse (klas Musci) die afdeling Bryophyta (mosse). Die meeste lewermosse het 'n beperkte verspreiding, en hulle kom normaalweg in vogtige omgewings voor omdat hulle vir voortplanting van water afhanklik is. Lewermosse (klas Hepaticae) is klein, eenvoudig geboude mosplantjies. Daar word tussen tallusvormige en blaarvormige lewermosse onderskei.

Die tallusvormige plante is opgebou uit weefsel wat nie gedifferensieer is in stingel, wortels en blare nie, maar wat as ŉ veel lobbige tallus op die substraat lê. Die blaarvormige lewermosse het 'n duidelike stingel met blaaragtige aanhangsels. Laasgenoemde is ovaalvormig, is meestal net een sellaag dik en sonder die middelnerf soos wat dit by die blaarmosse aangetref word. Dit is daarom nie egte blare nie, en tegnies gesproke is die plantvorm ook 'n tallus.

Die "blaartjies" ontwikkel uit 'n enkele sel wat voortdurend in dieselfde rigting deel. Die wortelagtige aanhangsels (risoïede) wat die plante aan die substraat vasheg, is eensellig. Om uitdroging te voorkom, word slym veral aan die groeipunte afgeskei. Dikwels word daar in sekere selle olieliggame, met ander woorde konsentrasies eteriese olie, aangetref.

Voortplanting

Net soos by wiere (alge) en varings word 'n proses bekend as generasiewisseling by mosse aangetref. Die ongeslagtelike of sporofietgenerasie vorm spore wat ontkiem en aan 'n baie eenvoudige voorkiem of protonema (in teenstelling met die goed ontwikkelde protonema van die egte mosse) oorsprong gee. Die protonema ontwikkel normaalweg in ŉ enkele plantjie (dikwels meer as een by die egte mosse), wat dan as die geslagtelike of gametofietgenerasie bekend is.

Op die plantjie kom geslagsorgane in die vorm van anteridia (manlik) en argegonia (vroulik) voor. Dikwels word die anteridia en argegonia op aparte plante gedra. By tallusvormige lewermosse is die geslagsorgane ingesink en deur 'n tallusplooi (periant) omring, terwyl die blaarvormige lewermosse gesteelde voortplantingsorgane ontwikkel wat deur 'n periant van gekrulde blaartjies omring is. In die anteridia word spermselle of spermatosoïede, elk met twee flagellums (sweephare) gevorm.

Met die flagellums swem die sperm selle deur 'n laag water na die argegonia, waar chemiese stowwe afgeskei word wat die spermselle aantrek. Water is dus noodsaaklik vir voortplanting. In die argegonia vind bevrugting plaas en die sigoot, wat gevorm word deur die samesmelting van ŉ eier- en 'n spermsel, is die begin van die sporofietgenerasie. Dit ontwikkel in 'n embrio, wat weer aan 'n sporogonium (spoorkapsel) oorsprong gee.

Die sporogonium, met ander woorde die hele sporofietgenerasie, bly in die argegonium totdat die spore ryp is, waarna dit deur die wand van die argegonium breek en oopbars en die spore vrygelaat word (by die egte mosse het die sporogonium 'n dekseltjie waardeur die spore ontsnap). Die verspreiding van die spore word aangehelp deur elaters (dun selle met spiraalvormige selwandverdikkings). Wanneer die elaters uitdroog, trek hulle skielik oneweredig saam en skiet so die spore uit.

Van bevrugting af het alle selle ŉ diploïede getal chromosome, met ander woorde twee keer soveel as die selle van die gametofietgenerasie, en die sigoot en wat daarop volg, staan daarom bekend as die sporofietgenerasie. By die vorming van sperm- en eierselle in die anteridia en argegonia vind meiose (seldeling) plaas, waar die chromosoomgetal gehalveer word. Dit is die begin van die gametofietgenerasie. Die helfte van die diploïede getal chromosome is bekend as die haploïede getal. Ongeslagtelike voortplanting kan ook voorkom deurdat broeiknoppe op die tallus vorm. In 'n stadium breek hierdie knoppe af, wat dan in nuwe plante van die gametofietgenerasie kan ontwikkel.

Klassifikasie

Die lewermosse word meestal in 5 ordes ingedeel. Die tallusvormige Spaerocarpales is hoofsaaklik klein, plat plantjies. Die vroulike plante kan tot 10 keer so groot as die manlike plantjies wees en die voortplantingsorgane is deur groot, flesvormige organe (involucra) omring. Een van die families van hierdie orde is die Riellaceae, waterplante wat op die bodems van damme leef.

Die tallus van die Marchantiales is vurksgewys vertak, en aan die onderkant daarvan kom meestal ŉ groot aantal skubbe en risoïede voor. By baie spesies van die Marehantiaceae het die voortplantingsorgane redelike lang stele. In die geval van Marchantia polymorpha is die argegonia aan die onderkant van sambreelvormige strukture ingesink. Verskeie Riccia-spesies behoort ook tot die orde, wat meestal naby water of selfs in water groei.

Riccia fluitans is byvoorbeeld 'n soort wat dikwels in akwariums geplant word. Die orde Metzgeriales word hoofsaaklik op grond van die bou van die sporogonium en die wyse waarop dit oopspring van die vorige orde onderskei. Verreweg die meeste soorte lewermosse (ongeveer 8 000 uit ŉ totaal van 8500) behoort tot die orde Jungermanniales. Die groep is blaarvormige lewermosse met vertakte stingels wat in vogtige omgewings op die grond of teen boomstamme groei. Die orde Anthocerotales word as die hoogste ontwikkelde groep lewermosse beskou.

Een van die redes is dat die sporofiet chlorofil bevat en self sy voedingstowwe kan bekom. Dit parasiteer dus nie op die gametofiet soos die ander lewermosse nie. Verder kom daar, soos by die groenalge, styselliggaampies (pirenoïede) in die selle van hierdie plante voor. In die rosetvormige tallus van die meeste spesies is talryke lugkamers wat met slym gevul is en waarin blougroenalge van die genus Nostoc voorkom. Die alge gee die plante 'n donkergroen, glansende voorkoms.

Die kiemplantjies van verskeie Anthocerotales lyk baie soos klein grasplantjies. Lewermosse het oor die algemeen geen direkte ekonomiese nut vir die mens nie, maar het, soos alle organismes, hulle ekologiese rol in die natuur. Baie dien as voedselbron vir diere, terwyl sommige 'n belangrike rol speel in die verrottingsproses.

Kyk ook

Horingblad (afdeling Anthocerotophyta)
Blaarmos (afdeling Bryophyta)
Korsmos

Bronne

Wêreldspektrum, 1982, ISBN 0908409583 band
Crandall-Stotler, Barbara. & Stotler, Raymond E. "Morphology and classification of the Marchantiophyta". page 63 in A. Jonathan Shaw & Bernard Goffinet (Eds.), Bryophyte Biology. (Cambridge: Cambridge University Press:2000). ISBN 0-521-66097-1.
Forrest, Laura L., Davis, E. Christine, Long, David, G., Crandall-Stotler, Barbara J., Clark, Alexandra & Hollingsworth, Michelle L. 2006. "Unraveling the evolutionary history of the liverworts (Marchantiophyta): multiple taxa, genomes and analyses." The Bryologist 109(3): 303-334.