PROFILPELAJAR.COM

	Ernst Boris Chain
	Ernst Boris Chain in 1945
Gebore	19 Junie 1906; Berlyn, Duitse Keiserryk
Oorlede	12 Augustus 1979 (op 73); Castlebar, Republiek Ierland
Burgerskap	Duitsland (1906–1933); Verenigde Koninkryk (1933–1979)
Vakgebied	Biochemie
Instelling(s)	Imperial Kollege in Londen; Universiteit van Cambridge; Universiteit van Oxford; Istituto Superiore di Sanità
Alma mater	Friedrich Wilhelm Universiteit
Bekend vir	die ontdekking van penisillien
Toekennings	Nobelprys vir Fisiologie of Geneeskunde (1945)

Sir Ernst Boris Chain (19 Junie 1906 – 12 Augustus 1979) was 'n Britse biochemikus hoewel 'n Duitse boorling wat saam met die geneesheer Howard Florey die eerste was om penisillien in suiwer vorm voor te berei sodat dit terapeuties as antibiotika gebruik kon word. Alhoewel penisillien nie 'n universele kuur is nie, is die genesing van die infektiewe siektes waarop dit wel van toepassing is, so ongelooflik dat dit nogtans gereken word as een van die twintigste eeu se belangrikste mediese ontdekkings. Chain en Florey is in 1945 beloon vir hul deursettingsvermoë. Hulle het saam met Alexander Fleming, die toevallige ontdekker van penisillien, die Nobelprys vir Fisiologie of Geneeskunde ontvang.^[1] Chain is ook in 1969 tot ridder geslaan.

Lewensgeskiedenis

Ernst Boris Chain is op 19 Junie 1906 in Berlyn, Duitsland gebore. Sy vader het van Rusland na Duitsland gegaan om in chemie te studeer, met 'n Berlyner getrou en 'n suksesvolle chemikalieëvervaardigingsmaatskappy gestig. Alhoewel Ernst Chain op skool 'n loopbaan as konsertpianis ernstig oorweeg het, het sy belangstelling in wetenskap die oorhand gekry. In 1930 verwerf hy sy Ph D in Chemie aan die Friedrich Wilhelm Universiteit. Hy het voortgegaan met sy navorsing oor ensieme totdat Adolf Hitler in 1933 kanselier van Duitsland geword het. Weens sy Joods-Russiese agtergrond het hy dadelik na die Verenigde Koninkryk geëmigreer.

Gedurende die eerste twee jaar in Engeland het hy navorsing gedoen oor fosfolipiede onder leiding van Frederick Hopkins aan die Skool vir Biochemie, Cambridge. In 1935 is hy deur die Universiteit van Oxford genooi om by die Sir William Dunn Skool vir Patologie te werk.

In 1936 is hy as laboratorium assistent en dosent in patologie aangestel. Hy het saam met Howard Florey begin werk. Hulle eerste taak was die suiwering en kristalisering van die antibakteriële ensiem lisosiem. Hulle het dit reggekry, maar was teleurgesteld omdat dit bykans geen terapeutiese waarde gehad het nie en het begin soek na alternatiewe.

Nadat Chain en Florey Fleming se bevindings oor penisillien gelees het, het hulle besluit om daarop te konsentreer. Dit was Chain se taak om die penisillien uit broodskimmel te haal. In 1941 is die eerste suksesvolle kliniese toetse met die suiwer ekstrak op mense gedoen. Teen 1943 het Chain die molekulêre struktuur van penisillien G beskryf. Hy was ontevrede met die na-oorlogse ontwikkelings in sy navorsingsveld en is na Italië waar hy aangestel is as die hoof van die Internasionale Navorsingsentrum vir Chemiese Mikrobiologie. Die sentrum het sy eie penisillienvervaardigingsaanleg gehad. Chain het voortgegaan om ander tipes penisillien te ontwikkel. Een daarvan is penisillien V wat weerstandig teen maagsuur was en gevolglik oraal toegedien kon word.

Sy navorsing het ook daartoe gelei dat sintetiese chemiese veranderings aan natuurlike penisillien aangebring kon word en dat dit sodoende 'n groter reeks van patogene bakterieë kon beveg.

Hy keer in 1961 terug na Londen as professor in biochemie by die Imperiale Kollege aan die Universiteit van Londen. Chain is wêreldwyd erken en het toekennings ontvang vir sy bydrae tot die mensdom se gesondheid.

Hy is in 1948 met dr Anne Beloff getroud. Hulle het twee seuns en 'n dogter gehad. Ernst Chain is in 1979 oorlede.

Verwysings

↑ "The Nobel Prize in Physiology or Medicine 1945" (in Engels). Nobelprize.org. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 8 Julie 2018. Besoek op 4 Februarie 2018.