In letterkunde is 'n epigraaf 'n frase, aanhaling of gedig wat aan die begin van 'n boek, monograaf of afdeling of hoofstuk daarvan voorkom.[1] Die epigraaf kan dien as voorwoord tot 'n werk, of as opsomming, teenvoorbeeld of skakel in die werk na 'n wyer letterkundige kanon,[2] met die doelwit om óf 'n vergelyking uit te lok óf 'n konvensionele konteks aan te roep.[3]
'n Boek kan 'n algemeen geldende epigraaf hê wat deel uitmaak van die voorblad, of een voor elke hoofstuk. 'n Voorbeeld van eersgenoemde is die epigraaf "Solche Stimmen nun, haufenweise. Als hätte jemand eine Schleuse hochgezogen, hinter der die Stimmen eingesperrt waren." ("Daar is baie sulke stemme. Asof iemand 'n slot opgelig het waaragter die stemme weggesluit is") uit Karel Schoeman se Verliesfontein of Stemme 1. Die aangehaalde frase kom uit Christa Wolf se Kindheitsmuster, en berei die weg voor nie net vir dié boek nie, maar inderdaad vir Karel Schoeman se gehele Stemme-trilogie.
Sien ook
Epigram, 'n bondige, interessante, onvergeetlike en somtyds satiriese verklaring.
Verwysings
↑"Epigraph". Universiteit van Michigan. Besoek op 17 Desember 2013.