PROFILPELAJAR.COM

Dallas/Fort Worth
Internasionale Lughawe
Dallas/Fort Worth; Internasionale Lughawe
IATA: DFW – ICAO: KDFW – FAA: DFW
Opsomming
Tipe lughawe	Openbaar
Eienaar	Stad Dallas en Stad Fort Worth
Operateur	DFW Airport Board
Bedien	Dallas–Fort Worth
Ligging	Coppell, Euless, Grapevine, en Irving
Spil vir	American Airlines; UPS Airlines;
Fokuspunt vir	Spirit Airlines; Sun Country Airlines;
Hoogte bo seevlak	185 m / 607 vt
Koördinate	32°53′49″N 97°02′17″W / 32.89694°N 97.03806°W
Webtuiste	www.dfwairport.com
Landkaart
	DFW Ligging in Texas
Aanloopbane
Helikopterblaaie
Statistieke (2022)
Passasiers	73 362 946
Lugbewegings	656 676
Vrag (metrieke ton)	1 006 123
Ekonomiese impak (2016)	VS$ 37 miljard
Sosiale impak (2012)	157 duisend
	Bron: Internasionale Lughaweraad

Dallas/Fort Worth Internasionale Lughawe (IATA: DFW, ICAO: KDFW, FAA: DFW) is ’n groot Amerikaanse lughawe wat die stede Dallas en Fort Worth bedien. Dit is die primêre internasionale lughawe in diens van die Dallas-Fort Worth Metropleks in die Amerikaanse deelstaat Texas. Dit is ook die grootste sentrum vir die redery American Airlines, met sy hoofkwartier naby dié lughawe.^[3]

Dallas/Fort Worth het 'n totale oppervlakte van 69,63 km² (17,2 hektaar),^[4] wat dit die grootste lughawe in Texas en die tweede grootste in die Verenigde State van Amerika (na Denver Internasionale Lughawe) maak. Dit is die derde besigste lughawe in die wêreld^[2] volgens lugbewegings, en die negende besigste lughawe in die wêreld volgens passasiersverkeer. Dit is die tiende besigste internasionale poort in die VSA en die tweede besigste in Texas (na Houston-George Bush Interkontinentaal).^[5]

Dallas/Fort Worth is naby die stede van Irving, Euless, Wingerd en Coppell geleë, tussen die groot stede van Dallas en Fort Worth. Dit het sy eie ZIP-poskode ("DFW Lughawe, TX"), sowel as sy eie polisie, brandweer en noodmediese dienste.^[6] Die lede van die lughawe se raad van direkteure word aangestel deur die eienaarstede van Dallas en Fort Worth, met 'n nie-stemgeregtigde lid verkies uit die lughawe se vier naburige stede op 'n roterende basis.

Geskiedenis

Reeds voordat die gebied 'n lughawe gehad het, in 1927, het Dallas 'n gesamentlike lughawe met Fort Worth voorgestel. Fort Worth het die aanbod van die hand gewys en dus het elke stad sy eie lughawe, Love Field en Meacham Field, geopen, wat elkeen geskeduleerde lugdiens gebied het.

In 1940 het die Civil Aeronautics Administration VS$ 1 900 000 geoormerk vir die bou van 'n Dallas/Fort Worth-streeklughawe. American Airlines en Braniff Airways het 'n ooreenkoms met die stad Arlington aangegaan om 'n lughawe daar te bou, maar die regerings van Dallas en Fort Worth het nie saamgestem oor die konstruksie daarvan nie en die projek is in 1942 laat vaar. Na die Tweede Wêreldoorlog het Fort Worth die terrein geannekseer en dit ontwikkel tot Amon Carter Field met die hulp van American Airlines.^[7] In 1953 het Fort Worth sy kommersiële vlugte van Meacham Field na die nuwe lughawe oorgeplaas. In 1960 het Fort Worth Amon Carter Field gekoop en dit herdoop tot Greater Southwest International Airport (GSW) in 'n poging om met Dallas se lughawe mee te ding, maar GSW se verkeer het bly afneem relatief tot Dallas Love Field. Teen die middel van die 1960's het Fort Worth 1% van Texas-lugverkeer gekry, terwyl Dallas 49% gekry het, wat gelei het tot die feitlike verlaat van GSW.

Die gesamentlike lughawevoorstel is in 1961 hersien nadat die Federal Aviation Administration (FAA) geweier het om meer geld in aparte Dallas- en Fort Worth-lughawens te belê. Terwyl lugdiensdiens by beide GSW en Meacham skerp afgeneem het, was Dallas Love Field oorlaai en het nie meer ruimte gehad om uit te brei nie. Na 'n bevel van die federale regering in 1964 dat dit eensydig 'n terrein sou kies as die stede nie tot 'n ooreenkoms kon kom nie, het amptenare van die twee stede uiteindelik ooreengekom op 'n ligging vir 'n nuwe streeklughawe wat noord van die amper verlate GSW was en amper ewe ver van die twee middestad af. Die grond is in 1966 deur die stede gekoop en bouwerk het in 1969 begin.

Kiesers het na die stembus in stede regoor die Dallas–Fort Worth-metroplek gegaan om die nuwe Noord-Texas-streeklughawe goed te keur, wat vernoem is na die Noord-Texas-kommissie wat instrumenteel was in die totstandkoming van die streeklughawe. Die Noord-Texas-kommissie het die Noord-Texas-lughawekommissie gevorm om toesig te hou oor die beplanning en konstruksie van die reuse-lughawe. Gebiedskiesers het die lughawe-referendum goedgekeur en die nuwe Noord-Texas-streeklughawe sou 'n werklikheid word. Baie Dallas-inwoners was egter tevrede met Love Field, en 'n poging om 'n onafhanklike Dallas Fort Worth Regional Airport Authority te stig - ondanks sterk steun van die Dallas Chamber of Commerce en Dallas se burgemeester J. Erik Jonsson - het misluk toe Dallas-kiesers die voorstel met 'n smal marge verwerp het. Na verdere onderhandeling het die stede eerder 'n aangestelde lughaweraad gestig wat uit sewe lede van Dallas en vier van Fort Worth bestaan het en kon alle bestaande lugrederye by Love, GSW en Meacham oorreed om na die nuwe streeklughawe te verskuif.

Onder die oorspronklike 1967-lughawe-ontwerp sou DFW piervormige terminale loodreg op 'n sentrale snelweg hê. In 1968 is die ontwerp hersien om voorsiening te maak vir halfsirkelvormige terminale,^[8] wat gedien het om laai- en aflaaigebiede van die sentrale snelweg te isoleer, en om bykomende parkeerplek in die middel van elke halfsirkel te voorsien. Die plan het dertien sulke terminale voorgestel, maar slegs vier is aanvanklik gebou.^[9]